« Ik heb mijn trots en humeur de overhand laten krijgen. Mevrouw Amara toonde meer gratie dan ik. Ik heb spijt van mijn woorden. »
Weinig mensen geloofden dat hij het helemaal meende, maar het feit dat Charles Whitmore, die nog nooit in zijn leven publiekelijk zijn excuses had aangeboden, gedwongen werd zijn verklaring in te trekken, laat zien hoeveel impact de stille moed van een serveerster kan hebben.
Amara besloot niet terug te keren naar het restaurant. In plaats daarvan accepteerde ze een beurs, ingesteld door sympathisanten die haar moed bewonderden. Ze begon aan een studie maatschappelijk werk, vastbesloten om op te komen voor mensen zonder stem.
Het moment dat begon met de wrede eis van een miljardair, eindigde met een serveerster die bewees dat waardigheid, eenmaal verworven, nooit meer afgenomen kan worden.
