Vermoeidheid, reizen en veelvuldig overwerken hadden hun tol geëist van zijn vreemden, maar nu knapte er iets in hem, vooral zijn moeder.
Ze was er, haar arm naar achteren getrokken, bedekt met groenblauwe kneuzingen, en ze deed alsof ze huilde, alsof dat moment de absolute waarheid was.
Bestand toevoegen.
Toen werd de telefoon opgenomen.
De video-opname gaat verder.
Ik moet gaan.
Alles.
Afbeeldingen met blauwe vlekken.
De val is gesimuleerd.
Het moment waarop zijn moeder ervan overtuigd was dat ze alleen was, zich schrap zettend voor een « ongeluk ».
Ze gooide haar over haar schouder.
De lucht leek te bevriezen.
De klokken in de gangen, het gedempte geluid van de klokken.
« Wat is er vreemd, mam? » Eriks vraag, gedempt maar ijzig.
Zsóa’s ogen vernauwden zich, herschikten zich snel en verwisselden de afstandsbediening.
« Op naar de nep! Isabelle heeft alles door! Ze hebben me al maanden getreiterd, je weet hoeveel ik lijd! »
Erik was erbij, en ik bestond al als « dossier 178 ».
