Toch keken zijn scherpe ogen de uitgangen af en lazen de standpunten van de officieren met het instinct van een soldaat. De leider stapte naar voren.
“Meneer, we hebben klachten ontvangen—”
De beer greep langzaam in zijn vest. Elke beweging weloverwogen, elk gebaar voorzichtig. Hij trok een gevouwen document, Versleten en gevouwen, en overhandigde het.
De officier las hardop, zijn stem verzachtte met elk woord.
“Het is een door de rechtbank bevolen bezoekovereenkomst.”
Hijgen weergalmde. De moeder van het kind was hertrouwd en weigerde alle contact met haar vader, een soldaat die nu gevangen zat. Maar door de uitspraak van de rechtbank werd deze man—beer, zijn wapenbroeder-aangesteld om het kind elke week te ontmoeten, met de brieven en liefde van haar vader.
Het restaurant zat in verbijsterde stilte.
Toen de waarheid naar buiten kwam, veranderde alles. Agent Henderson legde het duidelijk uit zodat geen gerucht het kon verdraaien. Bear ‘s echte naam was William Morrison, een gedecoreerde marinier die twee tours had gediend met Lily’ s vader, David Jensen. Zij waren meer dan kameraden; zij waren broeders die in de oorlog waren gesmeed.
Een jaar eerder had David een vreselijke fout gemaakt. Een bargevecht, een klap en het leven van een man verloren. Geen moord, maar doodslag. De straf was zeven jaar. De gevangenismuren scheidden hem van zijn dochter, maar zijn hart deed pijn van de gedachte dat ze hem misschien zou vergeten.
Toen wendde David zich tot de ene man die hij boven zichzelf vertrouwde. In een brief aan de rechter schreef hij: “als ik er niet voor Lily kan zijn, laat mijn broer Bear dan in mijn plaats staan. Hij zal haar vertellen dat ik van haar hou, en hij zal haar beschermen alsof ze van hem is.”
De rechtbank was het ermee eens. Elke zaterdag kwam de beer als een klok. Hij vertelde Lily haar vaders verhalen, las haar brieven, bracht haar de kleine snuisterijen die David van achter de tralies kon sturen. Door hem bleef de aanwezigheid van haar vader in leven.
