Van pijn naar actie
Toen de kisten naar ons huis werden gebracht, vertrokken de buren stilletjes en raakten de randen aan alsof ze hun excuses wilden aanbieden. Ik plaatste Elises foto in de woonkamer, met een vlammetje aan haar voeten. En ik zwoer dat ik haar verhaal niet in de vergetelheid zou laten verdwijnen.
De volgende dag startte ik samen met de vrouwenvereniging een lokale campagne: ik hing posters op, verspreidde alarmnummers en ging naar bewoners om hen eraan te herinneren wat maar al te vaak wordt vergeten: een moeder in nood mag nooit alleen gelaten worden.
