Ze spraken bijna een uur. In plaats van financiële theorieën ging het gesprek over doorzettingsvermogen, eerlijkheid en doelgerichtheid. Kingsley luisterde aandachtig terwijl Darius zijn reis beschreef, de tegenslagen die hij had meegemaakt en de vastberadenheid die hem vooruit had geholpen.
Uiteindelijk stond Kingsley op en stak zijn hand uit. « De positie is van jou, als je die nog steeds wilt. Kingsley en Hart hebben mensen nodig die beslissingen nemen op basis van hun geweten én hun intellect. »
Weken later begon Darius aan zijn nieuwe functie. Het werk was veeleisend, maar hij floreerde. Het gerucht dat hij het leven van de oprichter had gered, verspreidde zich stilletjes door het bedrijf. Collega’s behandelden hem met bewondering, niet vanwege zijn titel, maar vanwege zijn nederigheid.
Tijdens een bedrijfsvergadering op een middag sprak Lord Kingsley iedereen toe. « Deze jongeman herinnerde me eraan dat succes zonder mededogen niets voorstelt », zei hij. « Het is niet alleen intelligentie die een bedrijf staande houdt, maar ook vriendelijkheid. »
Applaus vulde de kamer. Darius voelde zijn gezicht warm worden. Hij had nooit iemands held willen zijn, maar hij besefte dat hij iets diepers had gevonden dan erkenning.
Die avond, nadat iedereen naar huis was gegaan, stond hij bij het raam van zijn nieuwe kantoor. De lichten van Londen schitterden aan de overkant van de rivier. Voor het eerst in jaren voelde hij zich vredig.
Hij was die ochtend op pad gegaan in de veronderstelling dat succes betekende dat je op tijd je bestemming bereikte. Nu begreep hij dat echt succes begint op het moment dat je ervoor kiest om het juiste te doen, zelfs als niemand kijkt.
