De woorden drongen nauwelijks tot hem door. Darius stemde meteen in.
Toen hij die middag bij het bedrijf aankwam, begroette dezelfde receptioniste hem met een heel andere uitdrukking. Ze begeleidde hem naar boven, naar een rustig kantoor met grote ramen die uitkeken op de Theems. Achter het bureau zat de man die hij had gered.
Lord Kingsley stond op en glimlachte flauwtjes. « Meneer Campbell, ik geloof dat we elkaar al ontmoet hebben, hoewel ik die dag niet helemaal mezelf was. »
Darius knipperde ongelovig met zijn ogen. « Jij was het. »
« Ik heb mijn leven aan je te danken, » zei Kingsley. « De dokters zeiden dat ik geen minuut langer zou hebben overleefd. Vertel eens, waarom ben je gestopt? Je moet hebben geweten dat je je sollicitatiegesprek zou missen. »
Darius aarzelde voordat hij antwoordde. « Ik heb er niet over nagedacht, meneer. Ik zag alleen iemand die hulp nodig had. »
Kingsley bekeek hem even. « Dat is precies het soort instinct waar ik naar op zoek ben. Talent kun je leren, integriteit niet. »
Ze spraken bijna een uur. In plaats van financiële theorieën ging het gesprek over doorzettingsvermogen, eerlijkheid en doelgerichtheid. Kingsley luisterde aandachtig terwijl Darius zijn reis beschreef, de tegenslagen die hij had meegemaakt en de vastberadenheid die hem vooruit had geholpen.
