Ze omhelsde me en we huilden allebei. We waren twee vreemden, verbonden door verlies en een moment op 10.000 meter.
« Breng de feestdagen met mij door, » zei ze uiteindelijk. « Niemand zou alleen moeten zijn met Kerstmis! »
De volgende ochtend zaten we in haar zonnige keuken verhalen te vertellen bij koffie en zelfgebakken kaneelbroodjes. De keuken rook naar vanille en kruiden, warm en gezellig, zoals dat in mijn kelderappartement nooit het geval was.
« Rebecca bakte ze elke kerstochtend, » zei mevrouw Peterson, terwijl ze me nog een broodje gaf. « Ze stond erop ze zelf te maken, ook al had ik haar verteld dat kant-en-klare broodjes net zo lekker waren. »
Een gelukkige vrouw | Bron: Midjourney
« Mama was zo met haar zondagse pannenkoeken, » glimlachte ik. « Ze zei dat liefde het geheime ingrediënt was. »
“Je moeder lijkt een geweldige vrouw te zijn geweest.”
« Dat was ze. Ze gaf kunstles in het buurthuis, weet je? Zelfs als ze ziek was, maakte ze zich zorgen dat haar leerlingen de les misten.
Mevrouw Peterson knikte begrijpend. « Dat is het ergste, hè? Dat ze zich tot het einde toe zorgen maken om iedereen. »
Een oudere vrouw in een rijkelijk gemeubileerde kamer | Bron: Midjourney
Het was helend om iemand te vinden die zo goed begreep hoe het is om zo’n enorme leegte in je leven te voelen. Iemand die wist dat rouw geen vast schema volgt, dat sommige dagen zwaarder zijn dan andere, en dat dat oké is.
« Evie, » zei mevrouw Peterson, terwijl ze haar koffiekopje neerzette. « Ik heb een suggestie voor je. Het bedrijf van mijn familie heeft een nieuwe persoonlijke assistent nodig… iemand die ik kan vertrouwen. Iemand met een scherpe geest en een goed hart. » Ze glimlachte. « Kent u iemand die aan die beschrijving voldoet? Iemand die Evie heet?! »
Ik keek haar verbaasd aan. « Meen je dat? »
Vrouw met open mond van verbazing | Bron: Midjourney
« Absoluut. Rebecca zei altijd dat ik te veel werk. Misschien is het tijd dat iemand me helpt de last te verdelen. » Ze reikte over de tafel en kneep in mijn hand. « Wat zeg je ervan? »
Toen ik haar hoopvolle blik zag, voelde ik iets wat ik al maanden niet meer had gevoeld: een sprankje potentieel. Misschien had mama gelijk die ochtend toen ze me schilderde terwijl ik vogels zat te kijken. Misschien komt een huis echt tot stand, stukje bij beetje.
« Ja, » zei ik, terwijl ik hem omhelsde. « Ja, dat zou ik geweldig vinden. »
Terwijl we elkaar omhelsden, wist ik dat mijn leven op het punt stond te veranderen. Die kerst vond ik mijn familie terug. En hoewel niets de leegte kon vullen die de afwezigheid van mijn moeder had achtergelaten, kon ik misschien met de hulp van mevrouw Peterson een nieuw thuis creëren… een thuis dat het verleden eerde en tegelijkertijd hoop bood voor de toekomst.
Een jonge vrouw staat ontroerd in een woning | Bron: Midjourney
Hier is er nog een
Verhaal
Slechts een maand na de dood van mijn moeder nam mijn vader zijn jonge liefde mee naar huis voor de feestdagen. Het brak mijn hart, maar er wachtte me nog een verwoestende onthulling.
Dit werk is geïnspireerd op ware gebeurtenissen en personages, maar is bedacht voor creatieve doeleinden. Namen, personages en details zijn gewijzigd om de privacy te beschermen en het verhaal te versterken. Elke gelijkenis met bestaande personen, levend of overleden, of met daadwerkelijke gebeurtenissen berust op puur toeval en is niet de bedoeling van de auteur.
De auteur en uitgever aanvaarden geen aansprakelijkheid voor de nauwkeurigheid van de gebeurtenissen of karakterbeschrijvingen en zijn niet aansprakelijk voor verkeerde interpretaties. Dit verhaal wordt aangeboden « zoals het is ». Alle geuite meningen zijn die van de personages en weerspiegelen niet de mening van de auteur of uitgever.
