Een SEAL-admiraal bespotte een stille vader als grap, totdat de naam ‘Iron Ghost’ de hele kamer stil maakte. – Page 2 – Beste recepten
ADVERTISEMENT
ADVERTISEMENT
ADVERTISEMENT

Een SEAL-admiraal bespotte een stille vader als grap, totdat de naam ‘Iron Ghost’ de hele kamer stil maakte.

Blackwood, duidelijk in de weer met het publiek, spreidde zijn handen. « We hebben een mysterieuze man te pakken. Misschien kan hij zijn expertise op het gebied van speciale operaties delen. » Een golf van gelach ging door de omstanders. Lana’s gezicht werd rood.

« Ik gok op motorpool, » opperde Blackwood, zijn stem druipte van valse vriendelijkheid. « Misschien keukendienst. » Er volgde meer gelach. Thorn bleef roerloos staan, zijn uitdrukking beheerst. Commandant Sable deed een stap naar voren, maar stopte toen Blackwood verderging. « Wat is je roepnaam, held? » vroeg hij met een brede glimlach. « Of hebben ze je er geen gegeven? »

De hangar leek de adem in te houden. Lana keek beschaamd, haar hand voelde de arm van haar vader. Thorn bleef doodstil staan, zijn ogen gericht op een punt in de verte over Blackwoods schouder. Enkele lange seconden lang zou hij misschien helemaal niet reageren. Toen verschoof zijn blik en ontmoette die van Blackwood rechtstreeks.

« Weet u, admiraal, » zei hij zachtjes, zijn stem klonk door de plotselinge stilte. « Damascus was niet helemaal zoals u het beschreef. »

Het gemompel in de menigte verstomde. Blackwoods uitdrukking bevroor, de glimlach was nog steeds aanwezig, maar er verscheen iets berekenends in zijn ogen. « En wat weet jij nou van geheime operaties? » vroeg hij, terwijl een defensieve toon de spot verving.

Thorns antwoord kwam langzaam, elk woord afgemeten. « Ik ken het exacte geluid dat een Russische RPG maakt als hij drie klikken verderop inslaat. Ik ken de smaak van bloed en zand, vermengd met angst. Ik weet wat het betekent om het lichaam van een broeder door 20 meter vijandelijk gebied te dragen. »

Een zware stilte daalde neer over de menigte. Commandant Sables aandacht was nu volledig op Thorn gericht, zijn uitdrukking verschoof van nieuwsgierigheid naar iets complexers. Blackwoods gezicht was verhard. « Wie denk je wel dat je bent? » Toen Thorn niet meteen antwoordde, drong Blackwood opnieuw aan, zijn stem scherper. « Ik stelde je een simpele vraag, soldaat. Wat was je roepnaam? »

Thorn keek eerst naar Lana, met een onuitgesproken verontschuldiging in zijn ogen. Toen draaide hij zich weer om naar Blackwood en sprak met stille precisie, twee woorden die de lucht in de hele hangar leken te bevriezen.

“IJzeren Geest.”

 

In de diepe stilte die volgde, fluisterde een oudere SEAL die in de buurt stond hoorbaar: « Heilige… hij is echt. »

Volledige stilte overspoelde de hangar. Blackwoods gezicht vervaagde zo snel dat het leek alsof hij ziek was. Hij deed onwillekeurig een stap achteruit, zijn kalmte was aan diggelen. Veteranen in de zaal rechtten instinctief hun rug. Burgers keken verward, maar voelden de aardverschuiving. Er klonk gefluister: « IJzeren Geest, Damascus, de verdwenen agent. »

Lana staarde haar vader aan en zag hem met nieuwe ogen. Een vreemdeling die plotseling de vertrouwde gedaante aannam. Commandant Sable naderde langzaam, zijn ogen bleven op Thorns gezicht gericht en bestudeerden het met een herkenning die langzaam begon te dagen.

« Dat is onmogelijk, » bracht Blackwood er uiteindelijk uit, zijn stem had al zijn eerdere zelfvertrouwen verloren. « Iron Ghost is een geest. »

‘Dat was de afspraak,’ besloot Thorn op een zakelijke toon.

Een hoge inlichtingenofficier liet zijn drankje vallen, het glas brak. Niemand deed iets om het op te ruimen. Alle ogen waren gericht op de confrontatie. « Damascus, » zei commandant Sable zachtjes. « De gijzelaarsbevrijding is mislukt. » Thornes stilzwijgen was voldoende bevestiging.

« Papa? » Lana’s stem was zacht en onzeker. « Wat is er aan de hand? » Thorn keek haar aan en even flitste er een pijnscheut over zijn gezicht.

Voordat hij kon antwoorden, herstelde Blackwood zich voldoende om zijn autoriteit te herwinnen. « Als je bent wie je beweert te zijn, » begon hij, zijn toon defensief.

« 17 oktober, » onderbrak Thorn, terwijl hij zijn blik weer op Blackwood richtte. « Het safehouse was gecompromitteerd. Je hebt het team opdracht gegeven zich terug te trekken uit je commandopost in Qatar. » De precieze datum en details kwamen aan als fysieke klappen. Verschillende officieren wisselden een blik uit.

 

 

Als je wilt doorgaan, klik op de knop onder de advertentie ⤵️

Advertentie
ADVERTISEMENT

Laisser un commentaire