Charles verontschuldigde zich daarin voor het overschrijden van grenzen en legde uit dat zijn daden voortkwamen uit liefde en bezorgdheid voor haar welzijn.
De brief verbrijzelde haar woede: ze realiseerde zich plotseling dat ze diepe liefde had aangezien voor controle.
Terwijl de tranen over haar gezicht stroomden, haastte Rose zich naar het ziekenhuis.
Ze pakte Charles’ hand vast, smeekte om vergiffenis en beloofde de scheiding af te blazen.
Op dat moment begreep ze het: ze wilde geen leven zonder hem. Ze wilde de tijd die ze nog samen hadden, doorbrengen met de man die zo zielsveel van haar hield.