Een politieagent vernederde een zwarte vrouw door koffie over haar heen te gieten en haar te bespotten. Even later ontdekte hij haar ware identiteit en verdween zijn arrogantie in een oogwenk.

Maar hij had geen idee wie hij zojuist had beledigd.

Aan de overkant wachtte het gerechtsgebouw. ​​Angela was niet zomaar op weg naar een vergadering en bereidde zich voor om er een te leiden. Rechter Angela Moore was een van de meest gerespecteerde juristen van de staat, bekend om haar eerlijkheid en onwrikbare integriteit. Voordat de dag voorbij was, zou de arrogantie van agent Keller bezwijken onder de waarheid.

Een paar uur later kwam Keller de rechtbank binnen, nog steeds opscheppend tegen een collega over hoe hij « een onbeschofte vrouw op haar plaats had gezet ». Hij was opgeroepen om te assisteren bij een kleine zaak en liep rechtszaal 4B binnen, nog steeds geamuseerd door zijn eigen verhaal.

Totdat hij zag wie er op het bankje zat.

Zijn lachen stopte onmiddellijk. Daar, in de rechterstoel, gekleed in een zwarte toga en een bril, zat dezelfde vrouw die hij die ochtend had bespot: rechter Angela Moore. De aanblik deed alle kleur uit zijn gezicht verdwijnen.

Angela keek op van het dossier en zei kalm: « Agent Keller, kom alstublieft naar voren. »