Alexei begon Olga meerdere keren per week te ontmoeten. Hij haalde boeken uit de bibliotheek en leerde haar lezen. Elke keer dat ze een nieuw woord of een nieuwe zin onder de knie kreeg, verscheen er een sprankje hoop in haar ogen.
Alexei merkte dat Olga veranderde; ze kreeg meer zelfvertrouwen en haar toekomstdromen werden steeds realistischer. Ze brachten uren door op een bankje in het park, en Olga deelde haar ambities en dromen die ooit onhaalbaar leken. Maar Alexei’s hulp ging verder dan alleen lesgeven.
Hij begon ook geld in te zamelen voor Olga. Hij creëerde een crowdfundingpagina, deelde haar verhaal en vroeg mensen om hulp. Zijn inspanningen trokken de aandacht van het publiek en velen reageerden op zijn oproep.
Alexei kreeg veel positieve recensies voor zijn acties, maar er waren ook critici die vonden dat hij zijn positie als politieagent uitbuitte voor persoonlijk gewin. Alexei bleef echter standvastig. Hij bleef volhouden dat zijn acties onbaatzuchtig waren en uitsluitend gericht op het helpen van anderen.
Na verloop van tijd vond Olga, dankzij Alexei’s steun en de vrijgevigheid van anderen, een permanente woning. Alexei bleef haar helpen zich aan te passen aan haar nieuwe leven, vond een baan en hielp haar zelfs met het schrijven van haar cv. Olga was vastbesloten haar lot te veranderen.
Ze begon met het volgen van beroepsvoorbereidingscursussen en vond uiteindelijk een baan bij een plaatselijke bibliotheek, waar ze haar opleiding en ontwikkeling kon voortzetten. Het verhaal van Alexei en Olga werd een inspiratiebron voor velen. Alexei hoopte dat haar pad naar onafhankelijkheid een voorbeeld zou zijn voor anderen die met soortgelijke uitdagingen te maken kregen.
