De buren waren gewoonweg geschokt toen ze eindelijk beseften waarom de vrouw zo ijverig de grond omgroef en wat ze precies verborgen hield

De waarheid kwam per ongeluk aan het licht. Een van de buren kwam overdag naar haar toe, onder het voorwendsel een pot jam te brengen.

Onder het genot van een kopje thee bekende de vrouw dat haar man haar vóór zijn dood had verteld dat hij vele jaren geleden een aantal waardevolle spullen in de tuin had begraven: antieke sieraden, gouden munten en zelfs een familiering.

Hij was zwak, sprak zachtjes en kon haar nooit de exacte locatie vertellen.

Aanvankelijk dacht de weduwe dat ze het kon vergeten. Maar met elke dag die voorbijging, bleef de gedachte aan schatten haar achtervolgen. En dus begon ze, gewapend met een schep, aan haar zoektocht.

Put na put, bloemperk na bloemperk – maar tot nu toe geen glinsterend goud, geen antieke munten. Alleen donkere, vochtige aarde, waarvan de geur nu haar huis vulde.

Ze zeggen dat ze nog steeds aan het graven is.

En niemand weet het – of ze simpelweg op zoek is naar de erfenis van haar man, of dat er nog iets anders verborgen ligt onder haar tuin dat hij haar nooit durfde te vertellen.