Artem liet hem een foto zien en vroeg:
« Waar heb je deze foto vandaan? Dit is mijn moeder die me vasthoudt. Kende je haar? Wat is jullie relatie? »
Ivan haalde diep adem en begon de waarheid te vertellen die Artyom nog nooit had gehoord.
« Ik heb je moeder, Samantha, in de regen ontmoet. Ze hield je in haar armen en beschermde je tegen de stortbui, » begon Ivan. « Ik kwam net terug van de begrafenis van mijn vrouw toen ik haar zag. Ze zag er verloren en bang uit, in een poging je te beschermen tegen de elementen. »
Artjoms ogen vulden zich met tranen toen Ivan verderging:
« Ik heb haar in huis genomen. Haar man heeft haar verlaten voor een andere vrouw. Samantha heeft vijf jaar bij mij gewoond en ik heb haar als een dochter behandeld. »
« Maar als ze een thuis had, waarom is ze dan weggegaan? » vroeg Artyom, terwijl hij probeerde te begrijpen wat hij had gehoord.
Ivan legde uit:
« Ik heb haar geholpen weer op de been te komen, een appartement te vinden en een klein bedrijf te starten. Ze was succesvol, maar ze is me nooit vergeten. Ze bezocht me vaak tot aan haar dood… Ze is tien jaar geleden overleden. Ik was bij haar begrafenis – ik was trots op de sterke vrouw die ze was geworden. »
Artjoms hart vulde zich met spijt. Hij besefte dat de persoon die hij meedogenloos had weggestuurd, ooit voor zijn moeder had gezorgd. Beschaamd en schuldig besloot Artjom het goed te maken. Hij stopte onmiddellijk met de bouw van het winkelcentrum en begon met de renovatie van Ivans huis op dezelfde plek, waardoor er een prachtig nieuw thuis voor hem ontstond.
Nadat de bouw voltooid was, overhandigde Artem persoonlijk de sleutels aan Ivan.
« Vergeef me alles, » zei hij met berouw in zijn stem. « Ik wist niet wat je voor mijn moeder hebt gedaan. Bedankt dat je haar hebt geholpen. »
Ivan accepteerde de nieuwe woning, maar weigerde alle andere hulp.
« Jullie zijn nu als familie voor me, » zei hij zachtjes. « Ik accepteer dit huis niet omdat ik het nodig heb, maar omdat het een symbool is van jullie liefde. Kom gewoon langs als familie, niet als een rijke man die vergeving zoekt. »
Ivan keerde terug naar zijn nieuwe thuis, sterk van geest en met een onwrikbaar hart. Diep geraakt door Ivans vriendelijkheid en vergevingsgezindheid, voelde Artyom iets in hem veranderen. Geïnspireerd door Ivans vrijgevigheid wijdde hij zich aan het helpen van anderen. Hij begon met de bouw van seniorenwoningen in de stad en steunde mensen in nood.
Uiteindelijk besefte Artem dat ware rijkdom niet geld of macht is, maar vriendelijkheid en de indruk die we op anderen achterlaten.
