De naam bevroor hem waar hij stond. Niemand had hem zo genoemd sinds hij een kind was. Herinneringen die hij decennialang had weggestopt, kwamen terug: de zachte stem van een vrouw die slaapliedjes zong, de geur van lavendelzeep, de warmte van armen die hem ooit een veilig gevoel hadden gegeven.
Zijn stem brak toen hij terug fluisterde: « Mam? »
Een waarheid die decennialang verborgen bleef
Haar naam was Margaret Walker. Ze was geen onbekende. Ze was zijn moeder – de moeder waarvan hij dacht dat ze hem in de steek had gelaten toen hij zes was.
Door tranen heen onthulde Margaret de waarheid. Ze had er nooit voor gekozen hem te verlaten. Door een tragisch ongeluk lag ze maandenlang in het ziekenhuis, en tijdens haar afwezigheid had de staat Daniel in een pleeggezin geplaatst. Tegen de tijd dat ze hersteld was, was het systeem zonder haar verder gegaan. Ondanks haar wanhopige pogingen om hem terug te krijgen, hadden juridische en financiële obstakels alle deuren gesloten.
« Ik ben nooit gestopt met zoeken naar je, » fluisterde ze, terwijl ze zijn hand vasthield. « Elke menigte, elke straat – ik heb altijd naar mijn zoontje gezocht. »
De basis van Daniëls hele identiteit stortte op dat moment in. De kilheid die hij had gekweekt, de meedogenloze drang naar succes, de minachting voor zwakte – het was allemaal gebaseerd op een misverstand.
En nu, oog in oog met de waarheid, stortte hij in. Voor het eerst in decennia huilde de machtige zakenman als een kind.
Heropbouwen wat verloren is gegaan
De hereniging veranderde hun beider leven. Daniel nam Margaret mee naar zijn landgoed in Lake Washington en omringde haar met troost en zorg. Artsen, voedingsdeskundigen en therapeuten hielpen haar gezondheid te herstellen.
