Een nieuwe kans
De hond, die we later Max noemden, herstelde langzaam maar zeker. Hij kreeg de medische zorg die hij nodig had en begon opnieuw te vertrouwen op mensen. Hoewel de littekens op zijn lichaam nooit helemaal verdwenen, was het duidelijk dat hij emotioneel sterker werd. Max werd uiteindelijk een deel van mijn gezin.
Elke keer dat ik hem zag rennen in de tuin, met een vrolijke kwispelstaart en heldere ogen, herinnerde ik me dat er licht kan zijn na zelfs de donkerste tijden. Wat begon als een tragisch verhaal werd uiteindelijk een getuigenis van hoop, liefde en de kracht van een tweede kans.
