De eenvoudige boer, die enkele minuten eerder nog was onderschat, bleek degene te zijn die profiteerde van het grote succes van de directeur.
De receptioniste boog haar hoofd vol schaamte, terwijl de tranen over haar gezicht stroomden.
Ze schaamde zich voor haar arrogantie en trots.
Diep in haar hart betreurde ze het enorm dat ze iemand zo snel alleen op zijn of haar uiterlijk had beoordeeld.
De directeur bracht de boer persoonlijk naar de meest luxueuze kamer van het hotel.
Voordat de boer vertrok, sprak hij iedereen nog een keer toe en zei met een glimlach: « Je kunt kinderen, rijk of arm, niet beoordelen op hun kleding.
Een boer kan een weldoener zijn, een eenvoudige arbeider kan buitengewone verhalen hebben.
Behandel iedereen met respect, dat is het allerbelangrijkste. »
Deze woorden galmden door de zaal en iedereen was in gedachten verzonken.
Diezelfde nacht verspreidde het verhaal van de boer zich door het hele hotel.
Iedereen heeft er een les uit geleerd: beoordeel mensen nooit op hun uiterlijk.
Vanaf die dag veranderde de receptioniste haar gedrag.
Ze werd geduldiger, beleefder en oprechter tegenover elke gast – rijk en arm.
De boer daarentegen verliet, na een rustige nacht, vroeg in de ochtend het hotel en keerde terug naar zijn geboortedorp.
Zijn gestalte verdween langzaam in het ochtendlicht en in de harten van degenen die achterbleven, bleef een diep en eindeloos respect achter.
