« Dan… Lina is… » Zijn stem brak voordat hij de gedachte kon afmaken.
Marilyns schouders trilden. « Ja, » fluisterde ze. « Ze is je dochter. »
Lina voelde haar wereld schudden. « Wat? »
Haar moeder pakte haar hand en de tranen stroomden over haar wangen. « Ik heb het hem nooit verteld. We waren jong, en toen ik ontdekte dat ik zwanger was, was hij al naar het buitenland gegaan om te werken. Ik dacht dat hij ons niet zou willen. »
Edwards gezicht vertrok. « Ik zocht je, Marilyn. Ik heb het nooit geweten. Ik dacht dat ik je voor altijd kwijt was. »
Lina verstijfde en staarde naar de man die ze onbewust had gered: de man die haar vader was.
Naarmate de dagen verstreken, verbeterde Edwards toestand. Hij vroeg om regelmatige ontmoetingen met Lina en vertelde haar over zijn reizen, zijn spijt en de eenzaamheid die met succes gepaard ging. Hij bekende dat geld de leegte die hij in zich droeg nooit had gevuld. Lina luisterde, verscheurd tussen woede en verlangen.
Op een middag, terwijl het gouden licht door het ziekenhuisraam stroomde, zei Edward zachtjes: « Ik kan de verloren jaren niet terugdraaien, Lina. Maar als je me toestaat, wil ik graag deel uitmaken van wat voor me ligt. Ik wil je liefde niet kopen. Ik wil gewoon een plek in je leven verdienen. »
Lina keek hem met een brok in haar keel aan. « Je geld interesseert me niet, » zei ze zachtjes. « Ik wil gewoon een vader die blijft. »
Tranen glinsterden in zijn ogen toen hij haar hand uitstak. « Dan blijf ik. Zolang je me wilt. »
Toen Edward een paar weken later uit het ziekenhuis werd ontslagen, nodigde hij Lina en Marilyn uit in zijn huis aan het meer. Het was niet het landhuis dat ertoe deed – het was het gelach dat in de keuken weerklonk, de ongemakkelijke familiediners die langzaam overgingen in troost, de avonden waarop Edward Lina instopte en zei: « Welterusten, mijn dappere meisje. »
Terwijl ze in haar nieuwe kamer zat en uitkeek over het glinsterende water, realiseerde Lina zich dat ze op de dag dat ze het leven van een vreemde redde, onbewust ook haar eigen verhaal had gered.
