Terwijl Liliana herstelde, voerden agenten een grondig onderzoek uit. Ze ontdekten dat Liliana’s vader en zijn vriend betrokken waren geweest bij illegale activiteiten, waarbij ze middelen hadden gebruikt die onbedoeld het voedsel en water hadden verontreinigd. Het was een tragisch geval van nalatigheid en roekeloosheid, waardoor de onbedoelde slachtoffers op hun kwetsbaarst waren.
De waarheid, toen die onthuld werd, bracht tranen in de ogen van velen. Het was een hartverscheurende herinnering aan de onschuld die gevangen zat in het kruisvuur van volwassen onverantwoordelijkheid. Vanessa Gómez, de centraliste die aan de lijn was gebleven met Liliana, kon het beeld van de moed en onschuld van het kleine meisje niet loslaten. Ze bezocht Liliana in het ziekenhuis en bracht een nieuwe teddybeer mee ter vervanging van de versleten, een teken van troost en hoop.
Er kwam veel steun vanuit de gemeenschap en Liliana en haar moeder werden geholpen. Toen ze eenmaal stabiel was, uitten ze hun diepe dankbaarheid voor de zorg die haar dochter had gekregen. Een lokaal gezin bood aan om Liliana op te vangen totdat haar moeder volledig hersteld was, zodat ze de liefde en zorg zou krijgen die ze nodig had.
Het verhaal van Liliana’s noodoproep verspreidde zich door heel Pinos Verdes County en diende als een aangrijpende herinnering aan de kostbaarheid van het leven en het belang van waakzaamheid en mededogen. Te midden van de tranen was er ook hoop – hoop dat Liliana’s moed verandering teweeg zou brengen en een veiligere omgeving voor alle kinderen in de gemeenschap zou creëren.
