Staande in een lege ruimte, werd Mark achtervolgd door een onweerstaanbare mogelijkheid: hij was niet alleen zijn niet-bindende partner kwijt, maar ook een deel van zichzelf dat hem had gestabiliseerd. Harleys stille kracht, haar opduiken in tegenspoed, was een stabiliserende kracht in zijn leven die hij nooit ten volle had gewaardeerd. Nu, zonder haar, voelde hij zich vervreemd.
In een ander geval, Harley, mits het getriggerd en onverwacht was, en Ethans voordeel, dat tot uiting kwam in de uiteindelijke resultaten en de toepassing. De aankondiging herontdekte passies die ze opzij had gezet – schilderen en schrijven – en ze besloot zelfs te reizen – een droom die ze altijd had uitgesteld.
De vriendschap tussen Ethan en Harley bloeide op natuurlijke wijze op, gebaseerd op wederzijds respect en begrip. Ze bewonderde haar ontvangst en was ontroerd door zijn voortdurende medeleven. Terwijl Harley herstelde, niet alleen dit, maar ook spiritueel, voelde ze ook dat het laatste hoofdstuk niet het einde van haar verhaal betekende; het was het begin van een nieuw hoofdstuk, uitgebreid, met onbegrensde mogelijkheden.
Mark, niet Harley, voelde zich verlaten. Ze kwam uit deze beproeving tevoorschijn met een hernieuwd besef van waarden en een onwrikbaar besef dat ze omringd was door mensen die echt om haar gaven. En voor het eerst in lange tijd voelde Harley zich klaar voor wat haar te wachten stond.
