Drie lange jaren betaalde ik de hypotheek op het huis van mijn dochter. Maar toen, uit het niets, gaf ze me een ultimatum – ofwel het huurcontract tekenen, ofwel « niet meer in ons leven zijn » – en gooide me aan de kant. Vernederd ging ik naar huis en belde de makelaar. De volgende ochtend deed ze de voordeur open en zag iets op de stoep liggen waar ze geen woord van kon zeggen.
Drie jaar lang betaalde Michael Turner stilletjes de rekeningen voor het nieuwe huis van zijn dochter in Portland, Oregon, waarbij hij cheques uitschreef en nooit om erkenning vroeg. Hij deed het uit liefde, uit een vaderlijk instinct om zijn enige dochter Emma na haar scheiding te beschermen. Ze was er kapot van, ze droeg de last van het alleen opvoeden van een zoon, en Michael, die onlangs met pensioen was gegaan na een lange carrière in de logistiek, voelde het als zijn plicht om haar stabiliteit te bieden.
