De vredeslelie leren kennen
Een plant met tropische wortels
Lepelplanten zijn geen echte lelies, maar behoren tot de Araceae- familie, verwant aan philodendrons en anthuriums. Ze komen oorspronkelijk uit de regenwouden van Midden- en Zuid-Amerika en delen van Zuidoost-Azië.
In het wild groeien lelies op de bosbodem, waar ze dankzij het dichte bladerdak gefilterd zonlicht, constante vochtigheid uit de vochtige lucht en bescherming tegen extreme temperaturen ontvangen.
Deze natuurlijke omgeving verklaart veel over hun verzorging binnenshuis. In tegenstelling tot zonminnende kamerplanten zoals vetplanten, geven lepelplanten de voorkeur aan helder maar indirect licht .
Ze gedijen ook goed in constante warmte en vochtigheid. Inzicht in deze tropische oorsprong is de sleutel tot het nabootsen van hun natuurlijke omstandigheden in huis.
Anatomie van de vredeslelie
De zogenaamde ‘bloem’ van de lepelplant is geen traditionele bloeiwijze, maar een spath – een wit, bladachtig schutblad dat een centrale aar omringt, een zogenaamde spadix.
In de bloeikolf zitten kleine, echte bloemetjes, maar het zijn de sierlijke schutbladeren die de lelies hun karakteristieke uiterlijk geven.
