Een oudere vrouw houdt een keramische kop en schotel vast | Bron: Midjourney
De daaropvolgende twee weken speelde ik mijn rol tot in de puntjes. Ik glimlachte, lachte om Jeremy’s flauwe grappen en liet hem mij de rest van de nacht kussen. Ik heb zelfs mijn $1.000 overgemaakt, zoals ik elke 27e van de maand deed.
Maar achter de schermen bereidde ik me voor om het te vernietigen.
En zo kwam de tweede fase – 28 december, ook wel bekend als “de executie.”
Jeremy gaf me die ochtend een kus en pakte zijn mok koffie… de laatste kop die hij uit mijn koffiezetapparaat zou drinken.
Een gelukkige man vertrekt naar zijn werk | Bron: Midjourney
« Ik hou van je, lieverd, » zei hij terwijl hij naar de deur liep.
« Ik hou ook van jou, lieverd, » glimlachte ik lief. “Oh, en Jeremy?”
Hij draaide zich om en fronste zijn wenkbrauwen.
“Je had echt met een idioot moeten trouwen.”
Zijn gezicht vertrok van verwarring. « Wat ? »
“Niets,” zong ik. “Fijne dag op het werk!”
Nadat hij weg was, wachtte ik precies tien minuten voordat ik naar mijn werk ging.
Een vrouw zwaait naar iemand | Bron: Midjourney
Eerst pakte ik alles in wat ik bezat: kleding, schoenen, meubels waar ik voor had betaald en zelfs het koffiezetapparaat waar hij zo dol op was. Toen ging ik naar de bank.
Wij hadden een gemeenschappelijke rekening, waar elke maand mijn salaris op werd gestort. En omdat hij van mij had gestolen, vond ik dat het tijd was om hem iets terug te doen.
Ik heb hem leeggemaakt. Tot de laatste cent. Maar ik was nog niet klaar.
Ik had het huurcontract voor mijn eigen woning, een klein, comfortabel appartement aan de andere kant van de stad, al getekend en mijn eerste maand huur betaald, met geld van Jeremy.
En nu was het tijd voor de derde fase: de grote finale.
Close-up van een vrouw die een pakje geld vasthoudt | Bron: Pexels
Toen Jeremy thuiskwam, was het appartement leeg.
Geen bank. Geen televisie. Geen afwas. Alleen maar leegte. Behalve één ding. Een brief, geplakt op het raam. Ik kon de paniek in zijn ademhaling bijna horen toen ik me voorstelde hoe hij het briefje openscheurde en de woorden las:
Beste Jeremy,
Ik hoop dat u geniet van UW appartement.
Omdat jij en je moeder mij al twee jaar lang met plezier oplichten, vond ik dat het tijd was om iets terug te doen.
De huur voor mijn nieuwe appartement voor januari is al betaald – door jullie.
En bel vooral niet. Ik heb je geblokkeerd.
Gelukkig nieuwjaar, verliezer.
-Nancy”
Daarna zette ik mijn telefoon uit en reed ik rechtstreeks naar mijn nieuwe appartement, de plek die ik mijn thuis zou noemen, lang nadat ik de scheiding had aangevraagd.
