Het was niet alleen een hobby die men in zijn vrije tijd beoefende, maar een essentiële vaardigheid die van generatie op generatie werd doorgegeven. Naast het verfraaien van onze lichamen en het verfraaien van onze huizen, was het de transformerende kunst om platte stoffen tot driedimensionaal leven te brengen. Deze spoelen speelden blijkbaar een belangrijke rol bij het produceren van kleding die ontworpen was om de tand des tijds te doorstaan en zelfs erfstukken in huizen te worden in een tijd vóór het tijdperk van snelle mode en massaproductie.
Vroeger waren deze bescheiden objecten, nu favoriet als relikwieën uit de oudheid en nauwelijks in aanmerking genomen, de pijlers waarrond een vereerd ritueel zou worden gebouwd. Van de jurken die tijdens huwelijksceremonies werden gedragen tot de uniformen die op de middelbare school werden gedragen, inclusief de liefdevol gepatchte spijkerbroeken, zij waren degenen die de draden sponnen die de stof van het bestaan weven. Elke rol had een verhaal, een stukje van iemands leven dat deel uitmaakte van zijn bestaan. Je zou bijna de gestage cadans kunnen horen van de naaimachine die harmonieert met de radio, de stille concentratie en het vreemde gekreun van wanhoop of opgetogenheid bij iets bereikt hebben.
Lees meer op de volgende pagina
