De verloofde van mijn zoon haalde onlangs een wrede stunt uit waardoor ik bijna in de gevangenis belandde – en dat allemaal omdat ze het niet kon verdragen dat haar toekomstige schoonvader op de motor op een feestje verscheen.
Jessica stak haar afkeer van mijn levensstijl nooit onder stoelen of banken. Voor haar was een man met olievlekken op zijn handen en een gelapt leren vest een schande, vooral voor de ogen van haar countryclub.
Ze nodigde me uit voor een chique restaurant en beweerde dat het haar traktatie was, een soort vredesoffer. Ik had beter moeten weten. Zodra het biljet van $3.000 op tafel lag, verontschuldigde ze zich en zei dat ze naar het toilet moest, waarna ze nooit meer terugkwam.
Het echte plan? Me in de steek laten, me dwingen te kruipen of gearresteerd worden, en haar een perfect excuus geven om me te weren van hun high society-bruiloft. Door het fijne kristalglas zag ik mijn eigen spiegelbeeld, verouderd en ruw door de tijd.
Achter me werd het restaurantpersoneel onrustig. De manager was aan het bellen, waarschijnlijk de politie aan het bellen. De maître d’, geflankeerd door de beveiliging, kwam met de gebruikelijke schijnbare beleefdheid naar me toe.
“Meneer, er lijkt een probleem te zijn met uw betaling?”
Ter illustratie.
Ik hield mijn stem kalm. « Bel mijn zoon. Laat hem weten dat ik de politie hier nodig heb – en zorg ervoor dat iemand een camera meeneemt. »
Toen klapte ik mijn oude mobiele telefoon open. Maar ik belde David niet. Mijn eerste telefoontje ging naar Rattlesnake, een oude vriend en nu districtsrechter. Mijn tweede telefoontje was naar Deacon, een invloedrijke vastgoedadvocaat. Het derde telefoontje was naar Mother Mary, die vroeger met onze club reed en nu een van de grootste non-profitorganisaties van de staat leidt.
Weet je, Jessica kende mijn geschiedenis niet – of de mensen die achter me stonden.
David werd dertig jaar geleden mijn zoon, niet van bloed, maar van hart. Ik vond hem verstopt in mijn fietsenwinkel, op de vlucht voor een gewelddadige stiefvader. Zijn moeder overleed een paar maanden later, en ik nam hem definitief in huis. Zwangerschapsproducten
