Samen bezochten we mijn ex-man Nigel, die verlegen toegaf dat hij de kaart kwijt was en vergeten was hem door te geven. De onthulling deed pijn, maar de inhoud van de brief gaf me kracht. Karen wilde weer contact met me opnemen en ik wilde geen tijd meer verspillen. Die avond pakte ik mijn koffer en vertrok om de afstand die in de loop der tijd was ontstaan te overbruggen.
Toen ik eindelijk bij haar deur aankwam, ging die open voordat ik kon kloppen. Daar was ze – ouder, zelfverzekerder, maar nog steeds onmiskenbaar mijn kleine meisje. Zonder woorden sloeg ze haar armen om me heen, en in die omhelzing smolten de jaren weg. Die dag werd ik niet alleen herenigd met mijn dochter, maar vond ik ook vergeving, liefde en het ontbrekende stukje van mijn hart.
