Maar in plaats van de verantwoordelijkheid te nemen, gaf Robert het onderzoeksteam de schuld, ontsloeg hij drie senior wetenschappers en ging hij op zoek naar nieuwe investeerders om hem te redden. Wat het nog erger maakte, was dat Elena een van de wetenschappers was die zich tegen de lancering had verzet. Ze had een gedetailleerde memo geschreven waarin ze uitlegde waarom het product nog niet klaar was voor de markt, maar Robert had haar zorgen afgedaan als typische overbezorgdheid van academische onderzoekers toen de lancering precies zo mislukte als ze had voorspeld.
Hij had haar leven zo zuur gemaakt dat ze uiteindelijk ontslag nam en werk vond bij een kleiner bedrijf. Elena had me nooit het hele verhaal verteld. Ze had wel gezegd dat ze het eens was geweest met haar vader over onderzoeksprioriteiten, maar ze had het gepresenteerd als een meningsverschil in plaats van wat het werkelijk was. Roberts arrogantie die een gedegen wetenschappelijk oordeel tenietdeed.
Ik belde Elena’s voormalige collega, dr. Patricia Webb, die rond dezelfde tijd als Elena bij Nexor Labs was vertrokken. Patricia en ik hadden elkaar ontmoet op verschillende brancheconferenties en ze was altijd openhartig geweest over de uitdagingen van werken in de biotechnologie. Patricia, dit is Samuel Hayes, Elena’s echtgenoot. Ik hoop dat je het niet erg vindt dat ik bel.
Samuel, natuurlijk niet. Hoe gaat het met Elena? Het gaat goed met haar. Ik bel eigenlijk over iets anders. Ik doe onderzoek naar Nexora Labs voor een mogelijke investering, en ik wilde graag jouw mening over hun onderzoekscapaciteiten horen. Patricia was even stil. Samuel, mag ik alsjeblieft vrijuit spreken? Robert Kellerman is een ramp.
Briljante wetenschappers, solide onderzoeksbasis. Maar die man hoort geen biotechbedrijf te runnen. Hij behandelt zijn onderzoekspersoneel als fabrieksarbeiders en neemt beslissingen op basis van ego in plaats van data. Kunt u een voorbeeld geven? De lancering van neurotropan. We hadden zes maanden aan testgegevens waaruit bleek dat de stof niet stabiel genoeg was voor klinische studies.
Elena schreef een analyse van 20 pagina’s waarin ze precies uitlegde waarom het zou mislukken. Robert negeerde het, stelde de lancering uit en verloor het bedrijf bijna 3 miljoen dollar toen de FDA de aanvraag afwees. Wat gebeurde er daarna met Elena? Robert gaf haar de schuld van de mislukking en zei dat ze negatief was en zich niet inzette voor het succes van het bedrijf.
Haar werkomgeving was zo giftig dat ze moest vertrekken. Eerlijk gezegd brak het mijn hart. Elena is een van de meest getalenteerde onderzoekers met wie ik ooit heb gewerkt. Nadat ik had opgehangen, zat ik tot bijna middernacht op mijn kantoor na te denken over alles wat Patricia me had verteld. Robert had me niet alleen beledigd tijdens familiediners.
