Hij boog zijn hoofd. « Als er een manier is om het goed te maken, zal ik de rest van mijn leven proberen. »
Het jaar daarop lanceerden Leo en Elias een gezamenlijke film getiteld « Born Apart ».
De laatste scène toonde twee pasgeborenen – een lichte en een donkere – liggend in dezelfde wieg, hun kleine handjes verstrengeld.
Bij de première stonden hun ouders samen, terwijl de tranen over hun wangen stroomden en het publiek applaudisseerde.
Voor het eerst in twintig jaar was hun gezin weer compleet.
De vader fluisterde: « Ik heb een heel leven verspild met twijfelen aan wat de liefde al had bewezen. »
Sofia pakte zijn hand en zei zachtjes: « En toch wachtte de liefde op je. »
Want liefde – ware liefde – kent geen kleur, geen trots, geen tijd.
Ze ziet alleen haar weg naar huis.
