Achter de hoge ijzeren poorten van het landgoed Callaway, waar kroonluchters glinsterden als sterren en stilte een teken van autoriteit was, woedde een storm.
Ethan Callaway, erfgenaam van een miljardenimperium, was die ochtend naar een bestuursvergadering vertrokken en liet twee vrouwen achter die niet meer van elkaar konden verschillen:
zijn verfijnde, zij het impulsieve, verloofde Regina Ward en zijn zachtaardige, oudere moeder Clara Callaway.
En op de achtergrond was, zoals altijd, onopgemerkt Maya Williams te zien, een jong meisje met kalme ogen en een hart vol kracht.
Wat er die middag gebeurde, brak de muren van privilege af en legde bloot wat adel werkelijk definieert.
Een vonk van wreedheid.
Het begon allemaal met een misverstand – een klein, onbeduidend misverstand, zoals al die misverstanden die oorlogen veroorzaken.
Clara herinnerde Regina er vriendelijk aan dat ze de familietradities moest respecteren tijdens het aanstaande verlovingsdiner.
Maar Regina, gewend om haar zin te krijgen, raakte geïrriteerd.
« Denk je dat je mij nog steeds kunt vertellen hoe ik me moet gedragen, oude vrouw? » siste ze.
Maya verstijfde in de deuropening. Ze zag Clara terugdeinzen, haar tengere handen trilden op de armleuning.
« Mevrouw Regina, alstublieft… » fluisterde Maya, terwijl ze voorzichtig een stap naar voren zette. « Mevrouw Callaway voelt zich niet lekker… »
Voordat ze haar zin kon afmaken, draaide Regina zich om, haar ogen schoten vuur.
« Waag het niet om tegen me te praten, dienares! » riep ze, haar stem zo scherp dat ze het glas raakte.
En toen kwamen de woorden die zelfs de tikkende klok aan de muur tot zwijgen brachten:
“Denk je dat een zwarte meid het recht heeft mij aan te raken?”
Ze duwde Maya zo hard dat de jonge vrouw op de salontafel viel.
