In de wereld van verpakte voedingsmiddelen zijn de houdbaarheidsdatums (THT) en « Ten minste houdbaar tot » (THT) alomtegenwoordig, maar vaak verkeerd begrepen. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, geven deze data niet aan wanneer voedsel onveilig wordt om te eten, maar eerder wanneer het waarschijnlijk zijn optimale smaak en textuur heeft bereikt. Helaas leidt deze verwarring ertoe dat veel mensen nog steeds prima voedsel weggooien, wat bijdraagt aan het groeiende probleem van voedselverspilling. Leren hoe je deze etiketten correct interpreteert – vooral als het om conserven gaat – kan consumenten helpen slimmere en duurzamere keuzes te maken.
Het doel van ‘ten minste houdbaar tot’-data begrijpen
Ten minste houdbaar tot-data worden door fabrikanten vastgesteld om aan te geven hoe lang het voedsel naar verwachting zijn beste smaak, kleur en voedingswaarde behoudt. Deze data zijn gebaseerd op factoren zoals het soort voedsel, de verpakkingsmaterialen en de verwachte bewaaromstandigheden. In de meeste gevallen (met uitzondering van zuigelingenvoeding) zijn deze data niet federaal gereguleerd, wat betekent dat ze dienen als richtlijn en niet als veiligheidsdeadline.
Advertentie
Veelvoorkomende misvattingen over houdbaarheidsdata
Een van de meest voorkomende misvattingen is dat men de houdbaarheidsdatum als een harde houdbaarheidsdatum beschouwt. Hoewel een product na deze datum wat versheid of textuur kan verliezen, is het meestal nog steeds veilig om te consumeren als het geen tekenen van bederf vertoont. Dit geldt met name voor houdbare producten zoals blikvoer, die vaak jaren langer houdbaar zijn dan de houdbaarheidsdatum als ze correct worden bewaard.
‘Ten minste houdbaar tot’ versus ‘te gebruiken tot’: wat is het verschil?
‘Ten minste houdbaar tot’: Geeft aan wanneer het product de beste kwaliteit heeft.
‘Te gebruiken tot’: Deze datum staat vaak op bederfelijke producten zoals zuivel of vleeswaren. Deze datum is meer veiligheidsgericht en moet beter worden nageleefd, vooral bij risicovolle producten.
