Ongeveer een jaar later kwam ik Curtis tegen in de koffiekamer. Hij keek naar mijn ketting. « Draag je hem nog? » vroeg hij.
« Ja, » antwoordde ik. « Het betekent nu iets anders. »
Hij aarzelde even voordat hij iets zei. « Ik was onbeleefd. Destijds. Ik dacht dat grappig zijn betekende… wat « para » ook betekende. Het spijt me. »
Ik liet de stilte tussen ons hangen. « Ik weet het, » zei ik. Het was geen regelrechte vergevingsgezindheid, eerder een erkenning. Eh, soms is « para » meer dan genoeg.
Het meest Ware Geschenk van Allemaal
Het ware geschenk was niet de ketting zelf, maar de weerspiegeling die het me bood. Je hoeft niet iedereen aardig te vinden. Wat je echt nodig hebt, is de persoon die je in de spiegel ziet aardig te vinden. Als iemand dat gevoel met een grap probeert te verijdelen, laat hem of haar dat dan proberen, en zorg er dan voor dat je er nog beter uitziet. Aardig zijn is geen zwakte. De « para » die van binnenuit komt, is de krachtigste van allemaal.
