Haar hart bonsde in haar borst terwijl ze op zijn antwoord wachtte. Het schemerige ochtendlicht wierp zachte schaduwen door de kamer en voegde mysterie toe aan het zich ontvouwende tafereel. Haar oudste zoon keek haar aan met grote, oprechte ogen, vervuld van een diep begrip dat zijn leeftijd te boven leek te gaan.
Met een timide maar serieuze stem fluisterde hij: « Ik moet hem beschermen, mam. De schaduwman komt ‘s nachts. »
Het bloed van haar moeder stolde. Gedachten raasden door haar hoofd en ze probeerde zijn woorden te begrijpen. Ze had nog nooit iets ongewoons gezien of gehoord in dit huis. Ze woonden in een rustige buurt, omringd door bekende gezichten, zonder ook maar de geringste aanwijzing van gevaar. Haar zoon, standvastig in zijn geloof, sprak echter over « de schaduw van de mens » die ‘s nachts kwam.
Ze knielde neer ter hoogte van haar zoon en sloeg haar arm om hem heen. « Wat bedoel je, schat? Vertel me over de schaduwman. »
