De dames keken elkaar nerveus aan. « Je bedoelt… een schoonmaakspook? » vroeg Eva, die stiekem iets te veel paranormale series keek.
« Of een saboteur van de concurrentie, » voegde Maria toe, die ervan overtuigd was dat Hotel Zonnestraal in een geheime oorlog verwikkeld was met Hotel Zilveren Maan aan de overkant.
« Hoe dan ook, we moeten waakzaam zijn, » besloot Anna. « We splitsen ons op en houden alles in de gaten! »
Met hun moppen als wapens en schoonmaakkarren als strijdwagens trokken ze de gangen in. De sfeer was gespannen. Iedereen lette op de kleinste details.
En toen gebeurde het.
In kamer 304 vond Sofie een handdoek die ze zójuist in de waskar had gegooid, keurig opgevouwen op bed.
In kamer 217 was de vloer plots vuiler nadat hij net gedweild was.
En in kamer 112… stond een stofzuiger die níemand van hen daar had achtergelaten.
Paniek brak uit. « Het spook is hier! » riep Lisa, terwijl Eva gilde en haar plumeau als verdedigingswapen ophield.
Net op dat moment ging de deur van kamer 108 open, en verscheen een bejaarde man in een kamerjas.
« O, dames! » zei hij vrolijk. « Ik vond het zo leuk om mee te helpen met opruimen. Mijn vrouw zegt altijd dat ik een schoonmaakfreak ben! »
Er viel een lange stilte.
Lisa deed haar mond open… en weer dicht.
