Maar te midden van al het rennen, lachen en spelen was er altijd wel een magisch moment: wanneer iemand in de buurt het gras maaide. Plotseling veranderde de lucht. De geur van vers gemaaid gras vulde onze neusgaten en vermengde zich met de warmte van de zomerlucht, het gegil van kinderen en misschien zelfs het gerinkel van de ijscowagen in de verte.
Die geur betekende meer dan alleen een opgeruimde tuin. Het betekende de zomer zelf . Het betekende geschaafde knieën en grasvlekken die moeders later zouden proberen te verwijderen. Het betekende plat op het gras liggen, de koelte van de aarde onder onze rug voelen, naar de lucht staren en de voorbijdrijvende wolken zien. Sommigen van ons maakten vormen van de wolken – « Dat lijkt wel een hond! » « Nee, dat is een draak! » Anderen sloten gewoon hun ogen en ademden diep in en lieten de geur van het gras ons omhullen als een troostende deken.
Voor velen van ons betekende die geur ook familie. Misschien was het papa die het gras maaide, de zware grasmaaier op en neer duwde terwijl jij en je broertjes en zusjes ernaast speelden. Misschien liet opa je meerijden op de oude grasmaaier en liet hij je een paar minuten ‘sturen’, hoewel hij één hand stevig aan het stuur hield. Misschien riep mama vanaf de veranda om je eraan te herinneren je handen te wassen voor het avondeten, terwijl jij probeerde nog een paar minuten te spelen.
Het is grappig hoe iets zo simpels – gras – zoveel betekenis kan hebben. Vers gemaaid gras is niet zomaar een geur. Het is de geur van vrijheid. Het is de geur van de kindertijd. Het is de geur van zomeravonden vol gelach, blootsvoets lopen en wensen dat de dag nooit zou eindigen.
Zelfs vandaag de dag, als volwassenen, voert die geur, die door de lucht zweeft, ons terug in de tijd. Plotseling zijn we weer kinderen, strekt de wereld zich voor ons uit en hoeven we ons nergens zorgen over te maken behalve over welk spel we nu weer moeten spelen. Even verdwijnen de rekeningen, de verantwoordelijkheden en de stress van het moderne leven, en zijn we terug in die tuin, terug in die zorgeloze zomer, terug in dat gouden seizoen van het leven.
De geur van vers gemaaid gras heeft niet alleen met gazons te maken. Het heeft ook met liefde te maken. Het heeft ook met vreugde te maken. Het heeft ook iets te maken met ons allemaal die zijn opgegroeid in een tijd waarin de kindertijd eenvoudig, wild en vrij was.
De volgende keer dat je deze geur door je raam of door je tuin hoort waaien, sluit dan je ogen. Laat het je terugvoeren naar vroeger. Herinner je lange dagen, vieze knieën en de vreugde van een kind dat niets anders kon doen dan spelen tot de zon onderging.
Want deze geur – deze zoete, groene zomergeur – is meer dan alleen gras. Het is de herinnering zelf.🌿💚
