De familie van de bruidegom stormde halverwege de bruiloft naar buiten, nadat ze erachter waren gekomen dat de ouders van de bruid vuilnisophalers waren. Toen kwam er een vrachtwagen voorrijden, stapte haar vader uit en viel er stilte om wat hij droeg.

Toen galmde het geluid van een motor door de straat. Een vuilniswagen stopte voor het huis. Don Manuel stapte uit, kalm en trots, met een klein houten kistje in zijn hand. « Ja, ik haal vuilnis op, » zei hij kalm, « maar weet je waarom? »

Beatriz grijnsde. « Voor geld, natuurlijk. » Hij schudde zijn hoofd. « Niet alleen voor geld. Kijk. »

In de doos zaten oude foto’s, documenten en een gouden medaille. Zijn stem trilde toen hij uitlegde: « Dertig jaar geleden was ik ingenieur in Puebla. Na een fabrieksexplosie heb ik tien mannen uit de vlammen gered. Ik raakte zwaar verbrand en verloor mijn carrière, maar ik heb deze medaille ontvangen. Een van die mannen heette Esteban Fernández. »

Don Esteban stapte verbijsterd naar voren. « Jij… hebt mijn leve