Buren snakken naar adem. Ook al duurt het niet lang, het zal niet werken. Het gebeurde niet elke dag dat er een schandaal uitbrak op hun terrein.
Grace’s lippenpen trilden. « Ik heb het niet gepakt… alsjeblieft. Ik zweer het. »
Het zal echter beschadigd raken als het met u in contact komt. Victoria was niet geïnteresseerd in het feit van haar leven – ze was niet dominant, ze had gelijk, ze werd omvergeworpen. Voordat je Thomas verlaat, kun je het bericht later lezen. Hijn sloeg zijn armen over elkaar, zijn blije glimlach spottend. Voor hem was dit geen tragedie, maar gewoon vermaakt.
“Zal ik eten?” snauwde Victoria. « Een dak boven je hoofd? Steel dan niet van mij. Geen cent. » Met theatrale wreedheid veroorzaakt door het flesje van de baby in de prullenbak. « Ga weg. Allebei. »
De straat was stil. Zelfs de rusteloze wind lijkt adem in te houden. Een hele goede soort werd ook weggegooid – voor een dollar.
Grace viel op haar knieën op het grind en sloeg haar armpjes om haar broertje heen. Noah kreunde, jij jong om het te begrijpen, maar oud genoeg om angst te voelen. Tranen stroomden over Grace’ wangen terwijl ze fluisterde: « Ik zal je beschermen, Noah. Wat er ook gebeurt. »
En toen—
De strakke, zwarte autocoder sloeg dicht aan de rand van de oprit. Het geluid, scherp en crashtig, sneed als een mes door de spanning. Ieders ogen werden glazig.
De lange man stapte naar voren, zijn tred vastberaden, zijn permanent onmogelijk te onafhankelijke. We stellen voor dat u actie onderneemt, maar u moet weten dat – weet u, het gaat gebeuren, u moet het doen – u zult ermee te maken krijgen. Je ziet de oude en de grote soort, toen op de woedende vrouw die boven hem stond.
“Wat denk je dat je met deze kinderen doet?” Zijn stem klonk met gezag en echode door de doodlopende straat.
Victoria verstijfde, haar wrede glimlach vervaagde. « Dit is van mij thuis. Mijn familie. Het gaat je niets aan. »
Maar de man was niet voirrast. Hij liep naar Grace toe, knielde naast haar neer en dominante een stevige hand op haar kleine schouder. Zo komt het einde van het verhaal:
Maar Daniel had al sneller dan ze zich konden voorstellen. Tegen de middag had hij een verzoek om voorlopige aangevraagd. Wat is het? Buren getuigenis, de blauwe plekken op Grace’ armen en de video die viraal ging en Victoria tot een schurk maakte.
Het proces begon binnen een paar dagen.
Victoria arriveerde parallel in de aderen van de trein, en toen was ze daar en onderweg, en ze was er nog steeds. “Ik wilde haar alleen maar discipline bijbrengen,” snikte ze. « Na de dood van haar vader werd ze wild en onhandelbaar. Ik heb mijn best gedaan, maar ze weigeren me respecten. »
Dankzij uw bankrekening heeft u kleine handen op uw rekening. Het was niet nodig om te zeggen dat er geen tekenen van schade waren. Maar Daniel boog zich naar haar toe en fluisterde: « Onthoud – je bent niet alleen. »
