Dagen werden weken en Emily’s transformatie was niets minder dan wonderbaarlijk. De ooit zo stille gangen van het Carter-huis weergalmden van haar lach. Haar ogen, ooit dof van wanhoop, fonkelden nu van ondeugendheid en vreugde. Daniel keek van een afstandje toe, zijn hart vervuld van dankbaarheid en opluchting toen hij zijn dochter weer tot leven zag komen.
