Whitney merkte dat Melissa elke keer dat ze thuiskwam, naar haar ouders rende om zich te verstoppen. Dit is gebruikelijk bij kinderen, maar haar moeder kon de gedachte niet onderdrukken dat er iets mis was. Na weken van bezorgdheid en argwaan, zonder iets te kunnen bewijzen, besloot Whitney een spionagecamera in de woonkamer te installeren om de nanny te filmen en te achterhalen wat de oorzaak was van de gedragsverandering van haar dochter. De camera was verborgen in een wekkerradio. Met dit apparaat kon ze absoluut alles volgen wat er thuis gebeurde terwijl ze weg was.
Gruwelijke beelden tonen kwaadaardige handelingen jegens de baby.
Toen Whitney thuiskwam op de dag dat ze de camera had neergezet, besefte ze dat haar plan volledig was mislukt en, erger nog, dat haar spionagepoging ongetwijfeld was ontdekt. Toen de moeder de woonkamer binnenkwam, zag ze de camera op de muur gericht staan. Whitney haastte zich naar haar computer. Ze zette de camera aan en ontdekte wat de nanny haar dochter had aangedaan.
In slechts één dag, die de camera vastlegde voordat hij op de muur werd gericht, onderging Raylee talloze mishandelingen. Whitney had een groot aantal ernstige feiten op video vastgelegd. De mishandelingen waaraan de nanny Raylee onderwierp, omvatten veel ontberingen. Zo kon de baby meer dan twee uur in haar wiegje blijven zonder dat Melissa haar verzorgde. Ze kreeg soms urenlang geen eten of drinken. Melissa was te zien terwijl ze Raylee heel hard sloeg om haar te laten stoppen met huilen. Om het huilen voorgoed te stoppen, bedacht Melissa een gruwelijke methode: het kleine meisje door elkaar schudden. De baby is geschokt en heeft, gezien de intensiteit van wat ze doormaakt, geen andere keuze dan te stoppen met huilen.
Na het zien van de gruwelijke video besloot Whitney haar dochter met spoed naar de spoedeisende hulp te brengen voor een controle. Ze vreesde vooral dat haar baby mogelijk leed aan het shakenbabysyndroom, een aandoening die onherstelbare hersenschade kan veroorzaken. Na de tests vertelde de arts hem dat zijn dochter momenteel geen fysieke verwondingen had, wat een geruststelling was. Maar ze waren ook bang voor de zogenaamde psychologische littekens die de wekenlange gewelddadigheid bij hen had achtergelaten.
