Deze beelden, een grimmige herinnering aan de kwetsbaarheid van het leven, getuigen van de moed van één persoon die ervoor koos deze onvoorstelbaar angstaanjagende beproeving vast te leggen. Ze dienen als een aangrijpende herinnering dat er in het licht van een ramp een aangeboren menselijke behoefte bestaat om verbinding te maken, getuigenis af te leggen en een nalatenschap achter te laten, zelfs als die wordt vastgelegd door de lens van een camera in de laatste momenten van iemands leven.
Door terug te blikken op deze tragische gebeurtenis worden we herinnerd aan de onvoorspelbaarheid van het leven en het belang om elk moment te koesteren. Deze beelden, hoewel aangrijpend, benadrukken de diepgaande impact van technologie op het documenteren van de menselijke ervaring, waarbij zowel het buitengewone als het alledaagse in gelijke mate wordt vastgelegd.