« Ik vroeg me af: ‘Blaas ik dit nou helemaal op? Ben ik gek?' »
Julie Brothers
Haar nek was nog steeds stijf. Hoewel de gedachte aan meningitis even door haar hoofd schoot, wuifde ze die weg, ervan uitgaande dat ze gewoon in een ongemakkelijke houding had geslapen.

In haar wanhoop zocht ze hulp, bestelde een Uber en sleepte zichzelf naar een kliniek in de buurt.

« Ik weet dat ze niet echt zijn toegerust om met medische noodgevallen om te gaan, maar ik had niet het idee dat ik er een had », aldus Brothers.

In de kliniek beschreef ze haar symptomen aan de artsen en zei dat ze vermoedde dat ze door migraine werden veroorzaakt.

Ze stemden in zonder enige tests uit te voeren. In plaats daarvan gaven de artsen haar een injectie met niet-steroïde ontstekingsremmers tegen de pijn, een recept voor een medicijn tegen misselijkheid en stuurden haar naar huis.

Brothers is niet de enige.

« Een verkeerde diagnose wordt in 25% van de gevallen gesteld omdat er geen scan is gemaakt », vertelde Christine Buckley, directeur van de Brain Aneurysm Foundation, aan The Post.

Als pijn dodelijk wordt

Anderhalve dag nadat de pijn voor het eerst toesloeg, lag Brothers wakker in bed, geplaagd door een aanhoudende hoofdpijn en razende gedachten.

« Ik weet niet of dit bij het vrouw-zijn hoort en bij hoe we met ons lichaam omgaan, maar ik vroeg me af: ‘Blaas ik dit op? Ben ik gek?' », herinnert ze zich.

Om 01:45 uur had ze er genoeg van. Zwak, uitgedroogd en wanhopig belde ze opnieuw een Uber – dit keer naar de spoedeisende hulp in Mount Sinai Morningside.

Ze zat op de achterbank, terwijl de chauffeur keiharde clubmuziek aanzette. De geur van zijn luchtverfrisser maakte haar misselijk en ze deed haar best om niet onder de stof in de auto te gaan overgeven.