Slechts drie uur nadat ze een Uber naar Mount Sinai had besteld, lag Brothers al in de operatiekamer. Kellner voerde een endovasculaire embolisatie uit, een minimaal invasieve procedure waarbij hij een katheter vanuit een slagader in haar dijbeen naar haar hersenen bracht.

Via dit dunne buisje bracht hij een zacht draadspiraaltje in het aneurysma in, waardoor een stolsel ontstond dat het lek blokkeerde en de bloeding stopte.

Daarna begon het herstel heel snel te verlopen.

Twee dagen na haar operatie kon Brothers weer zitten en staan. Dankzij fysiotherapie liep ze door de gangen van het ziekenhuis, aangemoedigd door verpleegsters die haar bij elke stap een high five gaven.

« Zelfs een korte wandeling putte me uit », zei Brothers, eraan toevoegend dat ze ook worstelde met lichtgevoeligheid, hersenmist en concentratieproblemen.

De broers verwachtten dat ze maar een paar dagen van haar werk zou wegblijven. In plaats daarvan bleef ze drie weken in het ziekenhuis – en het duurde drie maanden voordat ze weer aan het werk ging.

Vier maanden na haar ontslag uit het ziekenhuis, op 13 mei, voltooide ze de jaarlijkse BAF 5K-run, met Kellner aan haar zijde.

« Hij was verrast toen hij mij zag », zei ze.

Meer dan een jaar na hun breuk woont Brothers zelfstandig, reist ze en is ze weer fulltime aan het werk. Gezondheidsproblemen hebben haar perspectief echter veranderd.

« Het leven is om te leven, » zei ze. « Niet om te lijden. »

Pas op voor de ‘hoofdpijn die als een donderslag bij heldere hemel komt’

De meeste hersenaneurysma’s veroorzaken geen problemen: volgens BAF blijft ongeveer 80% van de aneurysma’s gedurende iemands leven intact.

Niet-geruptureerde aneurysma’s blijven meestal onopgemerkt, aldus Buckley. Naarmate ze groeien, kunnen ze echter nabijgelegen zenuwen en weefsel beknellen, wat symptomen kan veroorzaken zoals pijn achter één oog, veranderingen in het gezichtsvermogen, gevoelloosheid of zwakte in het gezicht, hoofdpijn en concentratieproblemen.

Vaker echter worden deze aneurysma’s bij toeval ontdekt tijdens hersenonderzoeken vanwege andere problemen. De meeste van deze patiënten hebben slechts routinematige controle nodig om nieuwe gezwellen of laesies op te sporen.

« Risicofactoren voor het ontwikkelen van een aneurysma zijn onder andere vrouwelijk geslacht, hoge bloeddruk, hoog cholesterol, roken en een familiegeschiedenis van aneurysma’s », aldus Kellner.

« In Julies geval is zij een jonge, zeer gezonde vrouw, en het aneurysma is hoogstwaarschijnlijk spontaan ontstaan », voegde hij toe.

Volgens Kellner is de aanvankelijke misdiagnose van Brothers geen op zichzelf staand incident, maar er zijn wel een aantal belangrijke aanwijzingen die als waarschuwingssignaal kunnen dienen voor zowel artsen als patiënten.

« Als je hoort dat iemand plotseling hevige hoofdpijn heeft, is dat een teken dat je moet controleren of het een aneurysma is », zei hij, eraan toevoegend dat dit soort pijn vaak « flitshoofdpijn » wordt genoemd.

Als je, net als de broeders, zonder test naar huis wordt gestuurd, wees dan niet bang om terug te vechten.

« Hoewel de kliniek, zonder verwijzing, erkende dat ik migraine had, voelde ik toch dat er iets niet klopte, » zei ze. « Ik denk dat mijn intuïtie klopt. »