Bovendien, wanneer een dier zich bedreigd voelt, zoals wanneer je een kat laat schrikken, dan gaat hun vacht bol staan. Dit verdedigingsmechanisme is een oude aanpassing die is ontworpen om potentiële aanvallers te misleiden door de illusie van toegenomen omvang te creëren.
Er is echter één kenmerk dat onmiskenbaar wijst op evolutie.
Een bijzonder verbazingwekkend stukje evolutionair bewijs is te vinden in onze armen, met name onze pezen. Een pees is evolutionair uitgefaseerd bij meer dan 10-15% van de menselijke populatie, wat aangeeft dat we nog ver van het einde van de evolutie zijn.
Deze pees is verbonden met een oude spier genaamd de palmaris longus, die voornamelijk werd gebruikt door boomprimaten zoals lemuren en apen om van tak naar tak te bewegen. Omdat mensen en op de grond levende apen, zoals gorilla’s, niet langer afhankelijk zijn van deze spier of pees, hebben beide soorten geleidelijk hun interne functie verloren.
Niettemin verloopt de evolutie in zijn eigen tempo – langzaam – en ongeveer 90% van de mensen heeft nog steeds deze rudimentaire eigenschap die is doorgegeven van onze primatenvoorouder. Om te bepalen of u deze pees hebt, legt u uw onderarm op een tafel met uw handpalm naar boven gericht. Plaats uw pink naast uw duim en til uw hand iets van het oppervlak. Als u een verhoogde band in het midden van uw pols opmerkt, hebt u een pees die vastzit aan de nog steeds bestaande palmaris longus.
