Deze pees is verbonden met een oeroude spier genaamd de palmaris longus, die voornamelijk door boombewonende primaten zoals lemuren en apen werd gebruikt om zich van tak naar tak te bewegen. Omdat mensen en grondbewonende apen, zoals gorilla’s, niet langer afhankelijk zijn van deze spier of pees, hebben beide soorten geleidelijk hun interne functie verloren.
Niettemin verloopt de evolutie in haar eigen tempo – langzaam – en ongeveer 90% van de mensen heeft deze rudimentaire eigenschap nog steeds, doorgegeven door onze primatenvoorouder. Om te bepalen of u deze pees heeft, legt u uw onderarm op een tafel met uw handpalm naar boven. Plaats uw pink naast uw duim en til uw hand iets op. Als u een verheven band in het midden van uw pols opmerkt, heeft u een pees die vastzit aan de nog steeds bestaande palmaris longus.
Als je deze pees niet opmerkt, toon je een evolutionaire verandering!
Het bestaan of de afwezigheid van deze pees biedt inderdaad een fascinerende connectie met ons oeroude erfgoed, waarbij individuen die hem bezitten een zichtbare link met ons evolutionaire verleden met zich meedragen. Individuen zonder deze pees leveren ook tastbaar bewijs van continue menselijke evolutie.
De manieren waarop ons lichaam bewijs van onze evolutionaire geschiedenis bewaart, blijven ons verbazen. Het is interessant hoe onze fysieke kenmerken, zelfs die welke onbelangrijk of ouderwets lijken, diepgaande inzichten kunnen bieden in onze evolutionaire geschiedenis.
