Vandaag opende mijn dochter haar favoriete chocolade-ijs – dezelfde die bijna elke dag na school eten.
Alles leek volkomen normaal: een knapperige wafel, een zoete geur, een gladde chocoladetopping. Maar na een paar happen hoorde ik Imie zeggen:
Mam, kijk hier eens naar.
Ik ging naar voren en zag daar iets vreemds, zoals een stuk papier of geharde karamel. Eerst dachten we dat het een kleine fout was, misschien een extra stukje chocolade daar vast. Maar mijn dochter besloot, zoals altijd nieuwsgierig, een lepel wat dieper te graven.
Een seconde later schreeuwde ze. Onder de chocolade, in de roomlaag, zat iets dat mijn bloed invroor.
In het ijs zat een klein wezen met een staart en klauwen.
Mis het vervolg niet op de volgende pagina – Wie is er gestorven?
Zie de follow-up op de volgende pagina
