Als u een van de miljoenen mensen bent die dagelijks medicijnen slikken om een hoge bloeddruk onder controle te houden, brengt een nieuwe studie van Columbia University een belangrijke waarschuwing. Onderzoekers hebben een veelgebruikt medicijn, chloortalidon, nader onderzocht en ontdekt dat het mogelijk meer risico’s met zich meebrengt dan een vergelijkbaar, veelgebruikt medicijn. Deze nieuwe informatie onderstreept hoe belangrijk het is om uw behandeling te begrijpen en openhartige gesprekken met uw arts te voeren.
Hoge bloeddruk, of hypertensie, is een ernstige aandoening waarbij de druk van het bloed tegen de wanden van de slagaders constant verhoogd blijft. Na verloop van tijd kan dit het hart, de hersenen en de nieren beschadigen. Om hypertensie onder controle te houden, schrijven artsen vaak diuretica voor, ook wel « plaspillen » genoemd, die het lichaam helpen overtollig zout en water af te voeren en zo de bloeddruk te verlagen. Jarenlang was chloortalidon een veelgebruikte optie, maar dit nieuwe onderzoek suggereert dat het tijd is om het te heroverwegen.
Belangrijkste bevindingen:
Een uitgebreide studie vergeleek twee veelgebruikte bloeddrukmedicijnen: chloortalidon en hydrochloorthiazide.
Patiënten die chloortalidon gebruikten, hadden drie keer meer kans op een laag kaliumgehalte, een mogelijk ernstige bijwerking.
Beide medicijnen waren even effectief in het voorkomen van hartaanvallen en beroertes.
Als u chloortalidon gebruikt, is het cruciaal om met uw arts te overleggen over regelmatige bloedtesten om uw kaliumgehalte en nierfunctie te controleren.
Een verhaal over twee diuretica:
Artsen gebruiken chloortalidon al decennia lang als een krachtig middel tegen hypertensie. Het is bekend dat het langer in het lichaam blijft dan andere diuretica en wordt beschouwd als een belangrijke optie ter bescherming tegen hart- en vaatziekten en beroertes. Een ander vergelijkbaar diureticum, hydrochloorthiazide, wordt echter ook veel gebruikt en werkt vergelijkbaar. Om de werkzaamheid van deze twee medicijnen in de klinische praktijk te controleren, analyseerden onderzoekers van Columbia University de medische dossiers van meer dan 730.000 mensen die gedurende 17 jaar voor hypertensie werden behandeld. Ze wilden weten of de ene daadwerkelijk beter – of riskanter – was dan de andere.
