Wijn stroomde als vloeibaar vuur door mijn aderen terwijl ik William Harringtons woorden in slow motion zag ontstaan. Mijn vingernagels groeven zich in mijn handpalmen als halve manen, de omgeving vervaagde, zijn stem was gedempt en pijnlijk helder. « Mijn zoon verdient beter dan iemand uit de goot, » kondigde hij aan in een kamer vol golfclubvrienden, collega’s en bevroren familieleden.
« Straatvuil in een geleende jurk, die doet alsof hij bij onze wereld hoort. »
Meer zien
Gezinsspelletjes
Brood
Pasta
Pasta
Boodschappen
Bak
Salade
Drieëntwintig paar ogen wisselden tussen William en mij, wachtend of degene die niet met de prins uitging de koning zou durven antwoorden. Ik voelde elke hartslag in mijn keel kloppen terwijl ik zorgvuldig mijn servet vouwde – een doek die waarschijnlijk meer kostte dan de huur van mijn eerste appartement.
Ik zette het neer naast mijn onaangeroerde bordje afgeprijsde zalm. « Bedankt voor het eten, meneer Harrington, » zei ik, terwijl ik langzaam opstond, « en bedankt dat u eindelijk eerlijk bent over hoe u zich voelt. Mijn naam is Zafira. »
Ik ben 32 jaar oud en een selfmade ondernemer. Dit is het verhaal van hoe ik publieke vernedering omvormde tot de duurste les die hij ooit heeft geleerd.
« Zafira, nee, » pakte Quinn mijn hand.
Ik kneep zachtjes in zijn vingers en liet toen los. « Het is oké, lieverd. Je vader heeft gelijk. Ik moet mijn plaats kennen. »
De grijns op Williams gezicht was memorabel. Het was de zelfvoldane blik van een man die dacht dat hij gewonnen had, die geloofde dat hij eindelijk de straatrat had verjaagd die zijn geliefde zoon had durven aanraken.
Bekijk meer
Gezinsspelletjes
Salade
Pasta
Bak
Boodschappen doen
Pasta
Brood
Als hij het maar wist. Ik verliet de eetkamer met opgeheven hoofd, liep langs Monet in de gang, de bedienden die oogcontact vermeden, de Bentley op de oprit waarvan William niet nagelaten had te zeggen dat die meer kostte dan ik in vijf jaar zou verdienen. Ik liep door de marmeren gang naar de cirkelvormige oprit waar mijn auto geparkeerd stond.
Quinn haalde me in bij mijn auto, mijn zuinige Toyota, waar William smalend naar keek toen ik stopte. « Het spijt me zo, » zei hij, terwijl de tranen over zijn wangen stroomden. « Ik had geen idee dat hij… »
Ik trok hem naar me toe en inhaleerde de geur van zijn eau de cologne, vermengd met het zout van zijn tranen. « Het is niet jouw schuld. »
« Ik zal met hem praten en hem zijn excuses laten aanbieden. »
« Nee. » Ik streek een pluk donker haar achter zijn oor. « Geen excuses meer voor hem, geen smoesjes meer. Hij zei wat hij het afgelopen jaar heeft gedacht. Nu weten we tenminste waar we aan toe zijn. »
« Zafira, laat hem ons alsjeblieft niet ruïneren. »
Ik kuste hem op zijn voorhoofd. « Hij kan niet vernietigen wat echt is, Quinn. Ik bel je morgen, oké? »
Hij knikte met tegenzin en ik reed weg van het landgoed Harrington. In de achteruitkijkspiegel zag ik het landhuis kleiner worden, de lichtjes fonkelden als sterren die ik zogenaamd nooit zou kunnen bereiken.
Meer zien
Bak het
Salade
Pasta
Boodschappen doen
Pasta
Gezinsspelletjes
Brood
Mijn telefoon begon te trillen voordat ik überhaupt de hoofdweg bereikte. Ik negeerde hem, wetende dat het waarschijnlijk Quinns moeder, Rachel, was die de boel probeerde te sussen, of misschien zijn zus, Patricia, die ongemakkelijke steun bood. Het waren geen slechte mensen, gewoon zwakke mensen, te bang voor William om hem tegen te spreken. Maar ik had belangrijkere telefoontjes te plegen.
Toen ik de snelweg opreed, belde ik mijn assistente. « Danielle, ik weet dat het laat is. »
« Mevrouw Cross, gaat het? » Danielle was al zes jaar bij me, sinds de wereld wist wie Zafira Cross werkelijk was. Ze kon mijn stemmingen lezen als een boek.
« Annuleer de fusie met Harrington Industries. »
Stilte. Toen: « Mevrouw, we moeten maandag de papieren tekenen. Het due diligence-onderzoek is afgerond. De financiering is rond. »
