Ik nam het risico. Opluchting over de veilige geboorte van mijn dochter, maar ook spijt over het huwelijk dat ik dacht te hebben. Ik kan niet stoppen met denken aan onze bruiloft, de beloftes die ze me deed en hoe blij we waren toen we ontdekten dat ik zwanger was.
Ik had er een paar tot het eindelijk geen driehoek meer was, omdat haar vader er zijn eigen mening over had. Deze kaart werd behoorlijk populair in mijn familie. De helft van ons vond hem grappig en perfect, de andere helft vond hem wreed, maar eerlijk gezegd heb ik er geen spijt van. Het was het enige moment waarop ik me sterker voelde na maanden van onwetendheid en vernedering.
Het herinnerde me eraan dat ik niet hulpeloos was. Ik koos mezelf en mijn dochter boven zijn giftige onzin. Mijn dochter is klein maar sterk. Ze heeft duidelijk geen idee wat er aan de hand is, want ze is nog maar een paar dagen oud en weet niets van echtscheiding, gekke schoonfamilie, mensen die denken dat ze rijk zijn, enzovoort.
Ik zal haar daartegen beschermen, want als ze nog geen maand oud is en al lijdt aan de gevolgen van zulke mensen, dan is ze niet met de beste bedoelingen geboren. Update twee: ik dacht niet dat het leven dramatischer kon worden, maar dat is het niet. Mijn man en zijn vader zijn hier het meest dramatisch. Laten we het eens hebben over wat een echte man zou doen. Ze gedragen zich heel erg als vrouwen.
Dat had ik wel verwacht van mijn vriendenkring, maar van een prehistorische man die op dinosaurussen jaagde door ze kopstoten te geven. Ik denk het niet. Mijn aanstaande ex-vrouw en haar vader behandelden de hele situatie duidelijk als een spel dat ze met pure vastberadenheid konden winnen. Lees dit niet als je geen spoilers wilt.
Het ging slecht, erger dan slecht. Na mijn eerste update vroeg ik de scheiding aan en eiste ik de voogdij. Ik dacht dat mijn man wel zou kalmeren zodra de advocaten arriveerden, maar in plaats daarvan besloten hij en zijn vader me te bedriegen. Mijn man probeerde voor de rechter aan te voeren dat ik hem eenzijdig had uitgesloten van de geboorte en dat dit aantoonde dat ik niet bereid was om co-ouderschap te betrachten.
Haar vader diende zelfs een bizarre schriftelijke verklaring in waarin hij beweerde dat ik mijn zwangerschapsrechten had geschonden door voor de operatie te kiezen. Mijn advocaat weerlegde beide beweringen zonder blikken of blozen. Ze legde de rechter in feite uit dat medische beslissingen bij de patiënt en de arts liggen, niet bij de wettelijke nabestaanden. Belangrijker nog, mijn medisch dossier ondersteunde mijn argument volledig.
Het schetste duidelijk de risico’s, medische aanbevelingen en het feit dat een keizersnede geen gril was, maar een noodzakelijke voorzorgsmaatregel. De rechter leek niet onder de indruk van de argumenten van mijn man. Op een gegeven moment probeerde hij zichzelf af te schilderen als iemand die zijn legitieme rol als gezinshoofd had overschreden. De rechter onderbrak hem en herinnerde hem eraan dat rechtbanken de autoriteit van het gezinshoofd in voogdijzaken niet erkennen.
Ik schaamde me en wilde dat de rechter zich terugtrok zodat iemand anders de zaak kon behandelen. Maar ik weet zeker dat dat niets had veranderd. Er zal een kind uit mijn lichaam geboren worden, wat ons beiden in gevaar zou brengen. Ik ga me niet met zijn zaken bemoeien terwijl hij de hete chili van zijn vader eet en een uur op het toilet zit. Ondertussen is mijn schoonvader helemaal door het dolle.
Hij belde mijn moeder zo vaak dat we hem op al onze telefoons moesten blokkeren. Hij schreef me een brief waarin hij mijn rechten als grootouder betwistte. Mijn advocaat was tevreden, want hij had niet alleen geen basis voor zijn daden, maar het maakte hem ook alleen maar dominanter. Dat is het punt, en ik maak geen grapje. Het bleek dat mijn man, nadat ik hem het huis uit had gezet, weer bij zijn ouders is ingetrokken.
Blijkbaar heeft ze aan het einde van haar zwangerschap ontslag genomen omdat haar vader haar had verteld dat het vernederend was om onder een vrouw te werken die net promotie had gemaakt. Dit heeft niet alleen mijn gezondheid geschaad, maar ook onze financiële stabiliteit tijdens de zwangerschap ondermijnd.
Ik had geen idee waarom hij me vertelde dat hij thuis werkte. Mijn mond viel open toen ik het hoorde. Hij zat letterlijk videogames te spelen op zijn computer terwijl ik naar de dokter ging, en hij was in zijn eentje bezig met het managen van een risicovolle zwangerschap, omdat hij me had verteld dat de bevalling bijna zou beginnen. Waarschijnlijk een kunstverlossing.
De rechtbank heeft dit uiteraard afgewezen. Tijdens de voogdijzitting wees mijn advocaat erop dat hij geen vaste verblijfplaats heeft, werkloos is en voorheen de wensen van zijn vader boven het welzijn van zijn vrouw en dochter stelde. Momenteel heeft hij alleen begeleid bezoekrecht. Hij brengt twee…
