Het begon met een lichte jeuk op James’ onderarm – aanvankelijk nauwelijks merkbaar. Een paar krasjes hier en daar. Hij wijt het aan droge lucht of een beetje stof. Maar binnen een paar dagen verspreidde de jeuk zich. Eerst naar zijn armen, toen naar zijn benen. Wat ooit mild was geweest, werd ongeneeslijk. Vooral ‘s nachts werd het gevoel ondraaglijk, het beroofde hem van zijn slaap en verstoorde elk aspect van zijn dagelijkse routine.
James had niets veranderd – geen nieuw wasmiddel, geen andere zeep, geen dieetwijzigingen. Toch verschenen er kleine, rode, verheven bultjes op zijn huid, schijnbaar uit het niets.
Net als veel mensen probeerde hij het aanvankelijk te negeren. Een snel bezoekje aan de apotheek. Vrij verkrijgbare antihistaminica. Hydrocortisoncrème. Niets hielp. Naarmate de dagen verstreken, die weken werden, besefte James dat dit niet zomaar een voorbijgaande irritatie was.
En hij had gelijk.
De echte diagnose: chronische netelroos
Uiteindelijk maakte James een afspraak met een dermatoloog. De specialist stelde gedetailleerde vragen, voerde verschillende tests uit en onderzocht zijn huid grondig. De diagnose: chronische netelroos – ook wel chronische urticaria genoemd.
In tegenstelling tot veelvoorkomende, kortdurende netelroos, veroorzaakt door voedselallergieën of insectenbeten, kan chronische netelroos weken, maanden of zelfs jaren aanhouden en vaak geen duidelijke oorzaak hebben.
In James’ geval waren er geen duidelijke allergenen of irriterende stoffen die de oorzaak konden zijn. In plaats daarvan functioneerde zijn immuunsysteem niet goed – het reageerde alsof er een bedreiging was terwijl dat er niet was. Bij sommige mensen kan dit type overactieve immuunreactie worden veroorzaakt door:
Stress
Infecties (zelfs milde, onopvallende)
Onderliggende auto-immuunziekten
Omgevingsfactoren die niet op de typische allergietests voorkomen
James ontdekte dat hij niet de enige was. Duizenden volwassenen ontwikkelen jaarlijks chronische netelroos, vaak uit het niets. Hoewel niet levensbedreigend, kunnen het constante ongemak, de verstoorde slaap en de sociale angst die worden veroorzaakt door zichtbare opvlammingen, een ernstige impact hebben op de geestelijke en lichamelijke gezondheid.
Wat hielp James om verlichting te vinden?
Na de diagnose kreeg James een gericht behandelplan voorgeschreven:
Een dagelijkse, niet-slaperige antihistaminicum in een hogere dosering dan de vrij verkrijgbare (OTC)
Een tweede medicijn om het overactieve immuunsysteem te verminderen
Leefstijlveranderingen om stress te verminderen en bekende triggers te vermijden
Binnen een paar weken merkte James een verschil. Opvlammingen kwamen minder vaak voor. De jeuk nam af. Voor het eerst in maanden sliep hij de hele nacht door zonder een schrammetje.
En belangrijker nog, James voelde zich sterker. Hij had niet langer het gevoel dat hij tegen een onzichtbare vijand vocht. Hij had een naam voor wat er gebeurde – en een plan om ermee om te gaan.
Wanneer jeuk een signaal is, geen oppervlakkig probleem
Het is gemakkelijk om jeukende huid af te doen als triviaal. We hebben het allemaal wel eens meegemaakt: een droge huid in de winter, af en toe een insectenbeet, of misschien een lichte uitslag na het gebruik van een nieuwe zeep.
Aanhoudende, onverklaarbare jeuk kan echter wijzen op iets ernstigers. Als u dit negeert, kan dit de diagnose en verlichting van de klachten vertragen.
