Een onverwachte gast in een luxe restaurant
Op een koele herfstavond om zeven uur arriveerde ze ter plaatse.
Restaurant Maison du Jardin bevond zich in het hart van de stad, verlicht door gouden kroonluchters, en de delicate klanken van een piano vulden de lucht. Elke tafel was bedekt met een wit tafelkleed en kaarslicht flikkerde zachtjes. Stelletjes nipten aan geïmporteerde wijn, hun gelach was zacht en beheerst. Het was een plek waar leidinggevenden contracten tekenden onder het genot van truffelrisotto en socialites hun maaltijden fotografeerden met telefoons met gouden randjes.
Toen klonk het zachte, constante geklik van laarzen.
Eliza kwam binnen, gekleed in een versleten wollen trui, een lange grijze rok en eenvoudige orthopedische schoenen. Haar haar was zorgvuldig opgestoken en haar blik was doordringend achter een bril met metalen montuur. Ze stond stil bij de ingang, bijna onopgemerkt – totdat de maître d’hôtel zich naar haar omdraaide.
Hij was lang en elegant, en zijn glimlach was geoefend. Maar zodra hij haar zag, verdween zijn glimlach.
« Goedenavond, » zei Eliza met kalme waardigheid. « Ik heb een reservering. Mijn naam is Eliza. »
De maître d’hôtel aarzelde, alsof hij verwachtte dat ze zou begrijpen dat hij hier niet thuishoorde. Hij fronste lichtjes voordat hij naar het boek keek.
« Ah… ja. Eliza. Een feestje voor één? »
« Dat klopt, » antwoordde ze. « Ik heb eerder vandaag gebeld. »
