De sfeer in de cafetaria van Jefferson High was geladen met een mix van schok, ontzag en nieuw respect voor het stille nieuwe meisje. Toen Danielle Ethans pols losliet, voelde ze het gewicht van elke blik in de zaal op haar. De jongens, gevangen in hun arrogantie, hadden de vastberadenheid en het vermogen onderschat van iemand die al vroeg had geleerd zichzelf te verdedigen, zowel mentaal als fysiek.
Danielle trainde al sinds haar twaalfde in mixed martial arts, een beslissing die haar moeder haar had gegeven omdat ze wilde dat haar dochter zichzelf kon beschermen in een wereld die niet altijd even vriendelijk was. De discipline, focus en het zelfvertrouwen die ze door de urenlange training had bijgebracht, waren een integraal onderdeel geworden van wie ze was. Haar instructeurs hadden altijd het belang van zelfbeheersing en verantwoordelijkheid benadrukt en haar geleerd haar vaardigheden alleen te gebruiken wanneer dat absoluut noodzakelijk was.
Terwijl Ethan zijn pols streelde, zijn gezicht rood aangelopen door een mengeling van pijn en schaamte, was het duidelijk dat zijn bravoure was gebroken. Zach en Kyle, even verbijsterd en stil, wisselden nerveuze blikken uit, onzeker of ze Danielle verder moesten confronteren of zich terug moesten trekken. Danielles uitdrukking verzachtte enigszins, hoewel haar blik vastberaden bleef en een stille waarschuwing uitstraalde die geen verdere uitleg behoefde.
