IK KWAM THUIS EN ONTDEKTE DAT MIJN BADKAMERDEUR BESCHADIGD WAS – TOEN IK ONTDEKTE WAT ER GEBEURD WAS, DIENDE IK EEN SCHEIDING AAN
Ik was maar twee dagen weg, maar voor mijn man en dochter was het genoeg om met een kapotte badkamerdeur te zitten.
Toen ik thuiskwam, wilden ze me allebei niet vertellen wat er gebeurd was. Ik zag alleen maar stukken hout verspreid over de vloer, een duidelijk gestreste echtgenoot en een onhandige dochter die mijn blik vermeed.
Uitgeput van de reis besloot ik de volgende dag onder vier ogen met mijn man te praten, ervan uitgaande dat mijn dochter zichzelf in huis moest opsluiten.
Voor het slapengaan zette ik het vuilnis buiten (mijn man had het natuurlijk laten liggen) en liep langs de buren.
« Het spijt me wat er gebeurd is, » zei hij. « Ik zweer dat ik niet wist wie er binnen was toen ik de deur dichtsloeg. Deze… moet hiervoor boeten. Als je iemand nodig hebt om mee te praten, ben ik er voor je. »
Mijn verwarring moet duidelijk zijn geweest, want Dave fronste en aarzelde.
Gewoon een voorbeeld. (Freepik)
« Waar heb je het over? » vroeg ik, terwijl ik me kapot voelde van zijn woorden. De spanning in mijn maag werd met elke seconde groter.
Toen Dave besefte dat ik de waarheid niet kende en dat hij het mij zou moeten vertellen, keek hij weg en krabde nerveus in zijn nek.
Luister, ik wilde niet nieuwsgierig zijn. Lila kwam zaterdag huilend naar me toe rennen en vertelde me dat er iets mis was met haar vader. Ze vertelde me dat ze vreemde geluiden uit de badkamer hoorde komen en dacht dat hij gewond was of zoiets.
Ze was zo overstuur dat ik er niet eens aan dacht. Ik rende ernaartoe en hoorde, nou ja, ik hoorde een klap en andere geluiden. Ik dacht dat er iets vreselijks was gebeurd, dus deed ik wat ik het beste vond… Ik brak de deur open en pakte toen een bijl.
Ik stond daar, mijn adem inhoudend. « Wat heb je gezien, Dave? »
Zijn ogen ontmoetten de mijne, vol mededogen.
John was niet alleen. Er was een vrouw bij hem in de badkamer. Ze schreeuwden allebei dat ik eruit moest komen.
Mijn bloed veranderde in ijs…
Mijn benen trilden en ik moest de zijkant van de vuilnisbak vastpakken om overeind te blijven.
